تأثیر رفتارهای حمایتی بر روند درد زایمان در زنان نخست‌زا

زمینه و هدف: در گذشته در طول درد زایمان، مادران به‌طور سنتی توسط زنان دیگر حمایت می‌شدند. با وجود اینکه در دهه‌های اخیر مسئله حمایت مداوم از زنان در طول درد زایمان در بیمارستان‌های سراسر جهان مطرح می‌باشد، ولی این اقدام به جای یک امر معمول به یک استثنا تبدیل شده است. این مطالعه با هدف تعیین تأثیر رفتارهای حمایتی در مقایسه با مراقبت‌های معمول بر روند درد زایمان صورت گرفت. روش بررسی: این مطالعه به‌صورت نیمه‌تجربی بر روی 80 زن نخست‌زای که به‌علت درد زایمان و یا پارگی کیسه‌ آب به بیمارستان ولیعصر زنجان مراجعه‌ کرده بودند، انجام شد. ابتدا نمونه‌ها به روش مبتنی بر هدف انتخاب و سپس به‌طور تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد قرار گرفتند. درگروه آزمون رفتارهای حمایتی توسط یک ماما انجام گرفت. گروه شاهد فقط مراقبت‌های معمول را دریافت کردند. برای جمع‌آوری اطلاعات، از پرسشنامه و مقیاس سنجش درد (مقیاس دیداری درد) استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون‌های تی‌تست، مجذور کای، من‌ویتنی صورت گرفت. 05/0 سطح معنی‌داری داده‌ها در نظر گرفته شد. یافته‌ها: در این مطالعه، میانگین شدت درد بین دو گروه آزمون و شاهد در سه موقعیت (دیلاتاسیون 5، 7 سانتی‌متری و کامل)، اختلاف آماری معنی‌داری داشت (001/0p<). در گروه آزمون طول مدت فاز فعال درد زایمان (001/0=p) و مرحله دوم زایمان در مقایسه با گروه شاهد به‌طور معنی‌داری کمتر بود (001/0p<). نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد، رفتارهای حمایتی مداوم در روند درد زایمان، باعث پیشرفت سریع‌تر و کاهش شدت درد می‌شود. لذا گنجاندن آموزش این قبیل مهارت‌ها در برنامه‌های آموزشی دانشجویان مامایی و استفاده آن توسط کادر درمانی ضروری به‌نظر می‌رسد.